Jesień to właściwy czas na sadzenie owocowych drzew i krzewów. Najlepiej zrobić to w okresie od października do mrozów, zwłaszcza w przypadku roślin kopanych, jednak krzewy w donicach można sadzić przez cały okres wegetacji. 

Ciekawym sposobem zastosowania roślin owocowych jest mieszana rabata utworzona z borówki wysokiej (b. amerykańskiej) Vaccinium corymbosum oraz żurawiny wielkoowocowej Vaccinium macrocarpon, uzupełniona ozdobnymi przedstawicielami tej samej rodziny wrzosowatych, czyli pernecją chilijską w odmianach Pernettya mucronata i golterią rozesłaną Gaultheria procumbens. Dominującą rośliną na rabacie będą wysadzone w odstępie 1 lub 1,2 m borówki. W runie, od strony bardziej nałonecznionych brzegów, warto posadzić co ok. 0,3 m żurawinę wielkoowocową, a bliżej krzewów borówki co 0,2 m wieloletnią golterię rozesłaną i pernecję chilijską w odmianach jako roślinę jednoroczną. 

Zakładanie rabaty, podłoża

Miejsce na rabatę borówkowo-żurawinową znajdzie się w każdym słonecznym ogrodzie, zaś w ogrodach cienistych tylko w nasłonecznionych punktach. Kształt rabaty może być dowolny, w szczególnych przypadkach mogą to być oddzielone mniejsze oazy. 

1. W wyznaczonym miejscu należy wykopać glebę na głębokość ok. 0,25-0,3 m, 
2. Na całej powierzchni dołu należy rozłożyć folię basenową, pokryć też pionowe brzegi oraz pozostawić zapas folii na górnej krawędzi dołu,
3. W kilku miejscach podziurawić folię nożem (3-4 cięcia na 1 m kwadratowy);
4. Wypełnić dół mieszanką:

torf wysoki kwaśny : piasek gruboziarnisty 5:1;

5. Zabezpieczyć brzegi folii na górnej krawędzi dołu przykrywając glebą, zrębkami,  kamiennymi lub drewnianymi płytami;
6. Po wysadzeniu roślin niezagospodarowaną powierzchnię wyściółkować zleżałymi zrębkami iglastych.

Ważne!!! aby torf wysoki wsypywany do dołu nie był wysuszony, ale wilgotny. 

Pielęgnacja

W okresie wegetacji, od wczesnej wiosny do mrozów, należy nawadniać rabatę, zwłaszcza w okresie suszy. Zastosowane rośliny nie lubią zalewania, ale podłoże powinno być stale wilgotne. Z uwagi na dominację w mieszance jałowego, pozbawionego składników pokarmowych torfu wysokiego konieczne jest dokarmianie roślin. Od kwietnia do końca czerwca należy stosować nawozy odżywiające z azotem, zaś w drugiej połowie lata nawozy z przewagą fosforu i potasu. Odżywki i nawozy jesienne i zalecane do stosowania w okresie wegetacji do nabycia w Centrum Berberys.

Charakterystyka krzewów

Borówka wysoka, zwana też amerykańską, to wspaniała roślina ozdobna i owocowa. Walory smakowe jej owoców docenimy, w zależności od odmiany, od połowy lipca do września. Krzewy różnią się rozmiarami, zwykle dorastają od 0,7 do 1,8 m wysokości. Rozmaita też bywa ich plenność, smak i wielkość owoców oraz termin ich pojawiania się. Liście borówki są atrakcyjne, skórzaste, zwykle ciemnozielone. W okresie jesiennym przyjmują, podobnie jak łodygi, intensywnie pomarańczowoczerwone barwy. W uprawie preferują słoneczne stanowiska oraz kwaśne, wilgotne podłoże. Płytko się korzenią.

Żurawina wielkoowocowa to krzewinka w naturze porastająca widne bagna, torfowiska. Jej wielkim atutem są zimozielone liście oraz piękne, smaczne, duże, jadalne owoce dojrzewające jesienią. W uprawie preferuje nasłonecznione miejsca i kwaśne, wilgotne gleby. 

Golteria rozesłana to krzewinka o powolnym wzroście, zimotrwałych, skórzastych, ciemnozielonych liściach oraz pięknych, czerwonych, jadalnych, ale niesmacznych owocach, o dziwo trzymujących się na pędach aż do wiosny. Jest atrakcyjnym towarzyszem roślin kwaśnolubnych.

Pernecja chilijska to kwaśnolubna krzewinka o niespotykanie wybarwionych owocach, w zależności od odmiany – czerwonych, liliowych, fioletowych, różowych i białych. Problematyczne bywa zimowanie pernecji, wymaga bowiem kwaśnego, silnie przepuszczalnego podłoża oraz okrycia na zimę. Krzewinka jest rozdzielnopłciowa, aby wytworzyła owoce wymaga obecności w uprawie okazu żeńskiego i męskiego.